පෙරදිග කුසුම

ගිනි අව් කූටකයේ දෑවෙමින්
දහඩියෙන් තෙත් වූ ගතින්
සොයා ගියෙමි,
දුහුවිල්ලෙන් පීඩාබර දෑසින්
රිදුම් දෙන නෙතු පියන් අතරින්
දෑකගතිමි,
වෙව්ලුම් කමින් රිදුම් දෙන
ගොරහෑඩි දෑත එක් කර
නෙලා ගතිමි,
මා වෙනුවෙන් උපන්
           පෙරදිග කුසුම.

මිත්‍යාදෘෂ්ඨිකයාගේ පුනරාගමනය.

කාලෙකින් අතක් වත් තියපු නැති බ්ලොග් එකට අද හවස ගොඩ උනාම මහ මූසල හැඟීමක් ආවේ ඇයි කියන්න හරියටම බැරි උනත් මම තීරණය කරා පුළුවන් විදිහට මේක ලියන්න. මොකද මට මගේ ජීවිතේ අසරණ වෙලාවට කාටහරි කියන්න ඕනි දේවල් සටහනක් දාලා ගියපු මගේ බ්ලොගේ මම අමතක කරළම දැම්මේ ඇයි කියලා කල්පනා කරන්න වෙලාවක් හම්බු උනේ පළමු වාර නිවාඩුවේ අන්තිම හරිය වෙනකොට. මේකත් නිකම් හරියට මමයි මගේ ආගමයි වගේ.. මට පුළුවන් වෙලාවට මම තමයි පොර.. කිරිඅම්මට උස මදි හින්දා ගෙදර පහන තියන්න මට කතා කරාම ඒක තියලා දීලා එනකොට "ඕකට වැදලා ගියොත් උඹට පව් සිද්ද වෙන්නේ නෑ" කිරිඅම්මා කියනකොට. "අනේ කිරිඅම්මේ ඕක තියල වදින්නේ නැතුව පයින් ගහලා එන්න පුරුදු වෙලා තිබ්බනම් මට කියයි ඕකට පයින් ගහල යන්න කියල" කියලා කිරි අම්මව යක්ෂාරූඩ කරන මම ම. අසරණ වෙලාවට ඒ ආගමේ ම හරයෙන් මගේ අසරණ කම නැතිකරගන්නවා වගේ තමයි මේ බ්ලොග් කෙරුවාවත්. මගේ හිතේ තියන කාටවත් කිව්වොත් මාව පිස්සෙක් කියලා හිතෙන කුණු ටික මගේ හිතට වද දෙනකොට තමයි මේක මතක් වෙන්නෙත්.
                              ඇයි මම ලියන එක නැවත්තුවේ ඇත්තටම? අනේ මන්දා වැඩ වැඩි උනත් උවමනාවක් තිබ්බනම් මේකට මොනා හරි ලියන්න බැරි කමක් මට තිබ්බේ නෑ. ඒ උනත් ඒ වෙලාව ෆේස්බුක් ඉන්න ගියාම කරන්න ඕනිම වැඩකටවත් වෙලාව නැති වෙලා ගිහින් තියෙනවා කියලා හිතෙන්නේ මට විතරක්ම නම් නෙමෙයි වෙන්ඩ ඕනි. කොහොම හරි අද මම හිතාගෙන ආවේ මාසෙකට සැරයක්වත් මේකට මොනා හරි ලියලා යනවා කියල. මගේ ජීවිතේ උපතේ ඉදන්ම බොරුවක් උන එකේ මේකට මොනා හරි බොරුවක් ඇත්ත කරළා ගැට ගහන එක ඒ තරම් අමාරු වෙන්ඩ විදිහක් නෑ. ඇත්තයි බොරුවයි වෙන් කරළා දැකගන්න බැරි මට ඕනිවෙලාවට හැමදේම ඇත්තක් නැත්නම් බොරුවක්. ඒක නිකම් අර බඩගිනි වෙලාවට කබරගොයාත් තලගොයා වෙනවා වගේ. ඇත්තටම ඒ කතාවෙ තේරුම මොකක්ද, කියන ක මටත් ප්‍රස්නයක්!  සාමන්‍යයෙන් මිනිස්සු තලගොයි මස් නේ කන්නේ ඒත් හොදටම බඩගිනි උනාම කබරගොයෙක් දැක්කත් මූ තලගොයෙක් කියලා ඌව මරාගෙන කන එකටද?එහෙම නැත්නම් කබරයාට බඩගිනිඋනාම තලගොයාගේ ගානට වැටෙනවා කියන එකද? දෙකේ
 වැඩි වෙනසක් නෑ හිතාගත්තම වැඩේ ලේසියි.
                                පණ්ඩිත තාලේ හෙඩිමක් දාලා ලියන්න පටන් ගත්තට මොකද ඔහේ කියවලා යෑමක් තමයි පෙන්නුම් කරන්නේ. නැතුව ඉතින් වෙන මොනා කරන්නද මේ තරම් කාළයක් කරෙත් ඒක අද ඉදන් ඉස්සරහට කරන්න යන්නෙත් ඒක. කොහොම හරි ඒ කියවිල්ලෙන් මගේ ඔලුව නිදහස් වෙනවනම් කවුරු මොනවා හිතුවත් කමක් නෑනේ. අනික මට ලියන්න හිතෙන්නෙම පරීක්ෂණ මට්ටමේ දේවල් ගැන. ඒ කියන්නේ හරියටම දන්නේ නැති දේවල්. මම ම හිතලා ඇත්ත කරගත්තු දේවල්. ඒවා හරි හෝ වැරදි ඔන්න ඔහේ ලියලා දානවා.

ප.ළි. මේක ඉතින් කවදාවත් නැති වෙලා නෑ මට මතක හැටියට. ඒ හින්දා අදත් දානවා ජයවේවා!! හැමෝටම කියලා..
                          

විඳවපන් අඩපන් ඕනිමනම් මැරියන්, ඒත් ඔය නළලේ තියෙන එක නිසි තැන තියා ගනින්..

Drawing lesson එක වෙලාවේ.. 
හරියට බෝඩ් එකට ඇළෙව්වේ නැති A2 කොළේ හුලඟට යන හින්දයි
උඹට පෑන් එක ඕෆ් කරන්ඩ කිව්වේ..
ඒ වෙලාවේ ස්විච් එක ගාවින් ආපු උඹ මට කිව්ව වචන ටික මතකද??
ත්ක්.... මට බෑ...
හරි හරි මට තේරුණා උඹ ඒ වෙලාවේ අවුලකින් තමයි හිටියේ,
ඒ හින්දා තමයි උඹ එහෙම කිව්වේ කියන එක.
ඒ උනාට එදා ක්ලාස් එකේ මම විතරක් නෙමෙයි නේ හිටියේ,
තවත් ඇස් 12ක උඹේ ප්‍රතිචාරය ඇඳිලා තිබ්බා.
උඹ නාපු දවස් දෙකේ ලෙචර්ස් උඹට හම්බ උනේ නැත්තේ ඇයි කියලා
දැන්වත් තේරෙනවද?
මෙච්චර කාළයක් උඹ ඔළුවෙන් හිටියට කවුරුත් මොනවත් කිව්වේ නැත්තේ ඇයි කියලා
දැන්වත් තේරෙනවද?
ක්ලාස් එකට එනකොට ආපෝ...... කියල සද්දයක් ඇහෙන්ඩ හේතුව
දැන්වත් තේරෙනවද?
පංතියේ කොල්ලෝ 14ට හිටපු එකම කෙල්ල උනත් උඹ බොහෝම ආඩම්බරයෙන් හිටියේ කොහොමද කියලා,
දැන්වත් තේරෙනවද?

කාගෙවත් බණ මට වැඩක් නෑ. මගේ තරහ නිමෙනකම් මම මෙහෙමයි.
හිටපං ඉතින් දැන් ***** වගේ.


විඳවපන් අඩපන් ඕනිමනම් මැරියන්, 
ඒත් ඔය නළලේ තියෙන එක, නිසි තැන තියා ගනින්.

ප.ලි. මේකට කමෙන්ට් නැතත් මගේ තරහා හරි අඩුවෙයි කියලයි මේක පබ්ලිෂ් කරන්නේ.

කව්ද යකෝ විසිල් ගහන්නේ??

රුපියල් 100ට ගත්ත ටිකට් දෙක පරිස්සමට නමළා උඹේ ලේන්සුවේ හැංගෙනවා,
මම දැක්කේ නෑ, ඒ උනාට මට දැනුණා,.
තුරුගොමු මැද්දෙන් ගිහින් ගස් මුලක වාඩි වෙනකොට ඇත්තමයි,
හිතන් හිටියේ පොඩ්ඩක් කතා කරමින් ඉදලා ආපහු යනවා කියලා විතරමයි.
ඒත්,
උඹේ ඔය ඇස් දෙක දිලිසුණ විදිහ,
එහාට මෙහාට හැරෙනකොට මගේ මුහුනේ පැටළුණු කොන්ඩේ,
මගේ අත ඔය උකුළ උඩින් තියාගෙන නොදන්නා සාස්තර බොරුවට කියනකොට,
හිත වෙව්ලවමින් පිටි අත්ලට දැනුන උනුසුම,
මගේ සැළෙන අත් දෙක ඔය කම්මුල් දෙක වටකරගන්නකොට,
යාන්තමින් පිය වුන ඇස් දෙක.
තව මොන අවසරයක්ද,
වෙව්ලන වේළුණ දෙතොල් මත ආදරය නමින් සටහනක් තියන්නට?
වෙනදාට මම අතින් ඇල්ලුවාමත් රවල බලන ඒ ඇස් දෙක,
අද පූස් පැටියෙක්ගේ වගේ රවුමට ලොකුවට.
ඔය මූණට හුස්ම පැටළෙන ගානට ළං වෙලා.
ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට.
සැළෙන දෙතොළින් ඔය වේළුණු තොල්පෙති ........

ෂ්රෲරෲරෲ....... ෂ්රෲරෲරෲරෲ........... ෂ්රෲරෲරෲරෲර.....

කවුද යකෝ............විසිල් ගහන්නේ??

 ප.ලි. උද්භිත උද්‍යානයේ විසිල් ගැසීමට නීත්‍යානුකූලව පත් කර ඇති බළකාය ඉතාම සක්‍රීය බව කණගාටුවෙන් දන්වා සිටිමි. :-(

හදවත් දහසක් එක් කළ සහෘදයාගේ නික්ම යෑම...

සිංහලෙන් බ්ලොග් ලියන අයගෙන් මම වෙන්ඩ ඇති මේ ආරංචිය අන්තිමේට දැනගත්තේ. මගේ නිවාඩුව පුරාවට විනෝද වෙලා රට වටේ ඇවිදලා ඊයේ ගෙදර ආපු මට අද උදේ කම්පියුටරය ඔන් කරලා බ්ලොග් බලනකොට තේරුනා මොකක් හරි අදුරු වළාකුළක් හැමතැනම පැතිරිලා තියෙන බව. මම හීනෙකින්වත් හිතුවේ නෑ ඒ මේ තරම් සංවේගජනක දෙයක් කියලා.
 බ්ලොග් අවකාශේ මතකයේ හිටපු පළවෙනිම රූපේ මැකිලා ගියත්, උඹ හින්දා මේ බ්ලොග් අවකාශය එක පවුලක් උනා. අපි හැමෝම මුළු හදවතින්ම උඹට ඇහෙන්ඩ ලැබෙන්ඩ කියලයි ප්‍රාර්ථනා කරේ. ඒත් කවදාවත්ම නොහිතපු විදිහට,,,,,  නෑ උඹ තාම අපිත් එක්ක ඉන්නවා. උඹ හින්දා එකතු උන මේ බ්ලොග් අවකාසෙ ආයෙමත් එකතු වෙන හැම වෙලාවකම දිලුම් කියන නම එහෙමත් නැත්තම් ඉලංදාරියා කියන නම හැමදාම හදවතේ රැව් දේවි....