රත්තරං ඔයා වෙන කාත් එක්ක නිදාගත්තත් කමක් නෑ මට විතරක්ම ආදරේ කරනවද?

ආදරය,
අනේ දෙයියනේ අද කොයිතරම් දෙනෙක් රැවටෙන්න මොන තරම් ආශා කරනවද?  ආදරය කියන්නේ මේකය, ආදරය කියන්නේ අරකය, කියලා මොන තරම් කතා කියනවද? ඕක ඔය තරම් සුන්දර දෙයක් නම්, බුදු හාමුදුරුවෝ යශෝදරාව දාලා වෙන දෙයක් හොයාගෙන ගියේ මොකටද? වෙස්සන්තර; දේවිය, දරුවෝ දන් දුන්නේ මොකටද?
දන්නවද? ගොඩාක් අය, ගොඩාක් වෙලාවට ගෑනු අය කැමති නෑ තමන් උගත් සීමාව ඉක්මවා කිසිම දෙයක් හිතන්ඩ. ඒක ස්වභාවය, එහෙම වෙන්නේ ශිෂ්ඨ බව වැඩි හින්දා වෙන්ඩත් පුළුවන්. ශිෂ්ඨ කියන වචනය දැම්මේ අද ශිෂ්ඨබව කියන්නේ තමන් රාමුවකට කොටු කර ගැනීම කියන එක කියලා මම හිතන හින්දයි.


ආදරය,
 ලෝකේ තියන පරම පිවිතුරු සුන්දරම හැඟීම,  ඕක හැදෙන්නේ කොහොමද ඇත්තටම?? ආදරය කැපවීම, ආත්මාර්ථය, විශ්වාසය, ගෞරවයත් එක්ක එකතු උන රාගය චුට්ටම චුට්ටකින් ලු ආදරය හැදෙන්නේ..ඒක හින්දාලු ගොඩාක් අය ලෝකය දකින්නේ. අනේ මන්දා, අර පාරෙ යන බැල්ලි ආදරය දන්නේ නැත්තේ ඌගේ මොළේ පරිණාමය වෙලා නැති හින්දලු, අර සමහර සත්තු උගේම පැටවු ඉපදුන ගමන් කාලා දාන්නේ උන් ආදරය දන්නේ නැති හින්දළු, උන්ගෙත් මොළේ පොඩියිලු නේ.


ආදරය,
මොළේ කියන එක අපිට ලොකුවටම පිහිටලා තියෙන්නේ ඒක හිස් තැනක් නැතිවම පුරවා ගන්ඩලු. ඒ කියන්නේ සමාජ සාරදර්ම, ගුණයහපත්කම, දැනුම, හැමදේම නිවැරදියි කියලා හිතෙන විදිහට තේරුම් ගන්ඩලු නේ. හ්ම්..... ඉපදුණු දවසේ ඉඳන් ළමයෙක් මගෝඩි රැළක් එක්ක හිටියොත් ඌත් මගෝඩියෙක් ලු, ගුණ යහපත් රැළක් එක්ක හිටියොත් හොඳම හොඳ ළමයෙක් වෙනවලු. හ්ම්..... මෙහෙමත් ජාති.
මම මගේ කම්පියුටරේට Windows XP දැම්මම මට ඒකෙන් වැඩ කරන්ඩ පුළුවන්, Linux දැම්මොත් ඒකෙන් වැඩක් කරන්ඩ පුළුවන්. එතකොට මට මොකටද මොළයක්, ඔලුවට ඉපදුනු දවසේ ඉදන් පුරවපු මනස්ගාත වලින් වැඩකරන්ඩ මොළයක් ඕනෑ ද? හොඳ හාඩ් එකක්, ප්‍රොසෙසරයක්, තව උවමනා කෑළි ටික තිබ්බනම් ඇති නේ? අනේ මන්දා මෙතන මොකක් හරි කොස්සක්....


ආදරය, 
මම ආදරය කරන කෙනා කාත් එක්ක හිටියත් ප්‍රශ්නයක් නෑ, මොනවා කරත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. එයා කාට ආදරේ උනත් ප්‍රශ්නයක් නෑ. එයා මට ආදරේ නම් හොදටම ඇති. අනේ ඇත්තට මොන තරම් ශ්‍රේෂ්ඨ ද? හ්ම් ඇත්ත තමයි ආදරේ රාගය ගෑවිලාවත් නෑනේ. මේක මට තේරුනේ නෑනේ මේ තරම් කාළයකට. අනේ ඇත්තට මගේ අම්මා තාත්තා ඔය භාවනාව කරලනේ මාව ඉපදිලා තියෙන්නේ.


ආදරය,

පාරේ ඉන්න බැල්ලි පැටවු දාලා, කිට්ටුවට එන්ඩ දෙන්නෙත් නෑ, අපි පැටවුන්ට හිරිහැර කරයි කියලා. මොන තරම් ආදරයක්ද? අම්මලා ළමයි ගඟට විසිකරන ලෝකෙක, ඒ බැල්ලි මොන තරම් ආදර්ශමත් ද? අවුරුදු දෙක තුනකට පස්සේ ඒ ළමයි මොන තරම් ආදරයෙන් තමන්ගේ අම්මව සහකාරිය කරගන්නවද? හ්ම් උන්ට මොලේ නෑනේ ඒ හින්දා වෙන්ඩ් ඇති ඒ.. බල්ලොනේ, අනේ මන්දා බල්ලොන්ට නැති මොලේ අපිට දීල තියෙන්නේ ඔය හැඟීම් හැම එකම නිවැරදි විදිහට විදින්ඩලුනේ. හොදා හොදා ආදරය, විරහව, සතුට විඳගෙන ඉමුකෝ මෙහෙම හැමදාම. 

අනේ ඇත්තට මම වගේම කවුරුත් කැමති නෑනේ මේ සැපපහසු ආහ්ලාදජනක සිතුවිළි වලින් එහා දේවල් තියෙනවා කියලා හිතන්ඩවත්. අනේ පුළුවන් කෙනෙක් ඉන්නවානම් එතනින් එහාට හිතන්ඩ මටත් පාර කියලා දෙනවද? සමහර විට ඒක කවියක පදයක්, 2ක්, නැත්නම් කවියම, නැත්නම් කවි පොතක්ම උනත් කමක් නෑ. 

තව එකක් මේ ලෝකේ කිසිම දෙයක් වැරදි නෑ සර්ව සාදාරණයි. ඇබෝෂන්, පාරේ ළමයි දාල යන දේවල් විතරක් දකින්නේ අර පැටවු ටික කාලා දාන උන් සත්තු හින්දද? පාරෙ හෙළුවෙන් යන මනුස්සයෙක් දැක්කොත් හිනාවෙන්ඩත්, මස් කඩේකට ගිහින් අමුවෙන් මස් කෑවොත් හූ කියන්ඩත්, පුරුදු උන මිනිස්සු ආදරය කියන එක ලිංගිකත්වය වහන්ඩ අන්ඳවපු ඇඳුමක් කියන එකට මොනවා නොකියයිද?

අන්තිමේට ප්‍රශ්නයකුත් තියේ, ඊලඟ බුදුහාමුදුරුවෝ මොන ආගම අදහන කෙනෙක් වෙයිද? උත්තර එපා පොඩ්ඩක් හිතලා බලන්ඩ.

ප.ලි.

මේක විශේෂයෙන්ම ටෙස්ටෙස්ටරෝන් ඊස්ට්‍රජන් සහ ආදරය පෝස්ට් එකට සම්බන්ඳව දාපු පෝස්ට් එකක්.