ටෙස්ටෙස්ටරෝන්,ඊස්ට්‍රජන් සහ ආදරය...???

ඇත්තටම මේ ලිපියේ පදනම මම ම තමයි. මම කිව්වේ මගේ ආදර කතාව, 
පොඩි වලියකට පස්සේ තමයි මට මේහෙම හිතුනේ.. ඔන්න ඉතින් දිග නිවාඩුවක් අරගෙන පෝස්ට් එකක් දාන්නයි යන්නේ.... ඔන්න එහෙනම් කියවන්නකෝ මට හිතුන දේ.


මම ගැන කියලා ඉන්න ඕනි ඉස්සෙල්ලාම..
   ඇත්තටම කිව්වොත් මම කියන්නේ මේ ලෝකේ කිසිම කෙල්ලෙක් තමන්ගේ පෙම්වතා කරගන්න කැමති වෙන්නේ නැති විදිහේ චරිතයක්. නමුත් අවාසනාවට එක කෙල්ලෙක් මට කැමති වෙලා. ඒක ඇත්තටමද බොරුවටද කියලා මම තවම දන්නේ නෑ. ගොඩාක් වෙලාවට මට දැනගන්න ඕනිත් නෑ. මොකද මට පුලුවන් රැවටෙන එකත් කලාවක් කරගන්න. නමුත් හිටපු ගමන්ම මම මාර අවංක වෙන්න යනවා.
ඉතින් එතකොට තමයි වැඩේ කෙළවෙන්නේ. මම බොරුවෙන් ජීවත් වෙනකම් හැමෝම මට කැමතියි, ඒ උනාට මම අවංක උනාම කිසිම කෙනෙක් මට කැමති නෑ. තවත් එකක්, මම දෙයක් වැරදුනාට පස්සේ තමයි තර්කානුකූලව ඒ දේ ගැන හිතන්නේ. ඉතින් මම හැම දේ ගැනම තර්කානුකූලව හිතනවා, කියපු එක තේරුනානේ? ඒ කියන්නේ මට හැම දේම වරදිනවා.


ඉතින් ඔයාලට හිතෙන්න පුලුවන් මේ මම මොනාද ලියන්නේ කියලා, එහෙනම් අපි අපේ කතාවට එන්ටර් වෙමුකෝ. මම ටිකක් දරුණු කතාවක් එයාට කිව්වා සිකුරාදා, ඒකේ ප්‍රතිඵලය උනේ එදායින් පස්සේ අපි දෙන්නගේ කෙටි පනිවිඩ ක්‍රියාවලියට කොමාවක් වැටුන එක. මම දැන් මේ කියන්න යන්නේ සමස්ථ වශයෙන්ම ගත්තොත් ඒ විරාමය තුල මගේ හිත දුවපු ඉසව් ගැන කිව්වොත් හරිමත් නෑ. නමුත් 75% විතර හරි. 
 ඉහත සදහන් අවස්තාවත් මට වැරදුන තැනක්නේ, ඉතින් මම කල්පනා කලා කොහොමද අපේ සම්බන්දය වෙලාවකට ලෝදිය වගේ උණුවටත්, තවත් වෙලාවකට අයිස් වගේ සීතලටත් පත් වෙන්නේ කොහොමද? මගේ වචන වලින් කියලා. ඔන්න එතකොට තමයි මට ඇහුනේ අපේ මාමා කියනවා 
 "බල්ලට අර ඔපරේෂන් එකවත් කරානම් හරි, නැත්නම් මේකා ගෙදර තියාගන්න හම්බවෙන්නේ නෑ කියලා"
යකෝ මොකක්ද ඒ වැඩේ තේරුම, මට හිතුනා මාමටත් ඒ ඔපරේෂන් එක කරලා බලන්න. ඒත් තේරුමක් නෑ පොර දැනටමත් කරගෙන ඉන්නේ  කියලා මට හිතුනා. අයියෝ ආයෙත් ට්‍රැක් පැන්නනේ.
ඔන්න එතකොට තමයි මට හිතුනේ අපිටත් එහෙමම කරානම් මේ ප්‍රශ්න වලින් භාගයක් විසදෙනවා කියලා. මොකද ඔය හෝමෝන දෙක හින්ද අපි මොන තරම් කට්ටක් කනවද? බල්ලටනම් ටික කාලයයි ඒ උනාට අපිට එහෙමද?? ඉතින් මට තවත් ප්‍රශ්නයක් මොකක්ද දන්නවද? ඇත්තටම මේ වගේ අපේ හැඟීම් නැති කලොත් අපිටත් අපි ඉගෙන ගෙන තියන නිර්වාණය කියන එක ලඟාකරගන්න පුලුවන්ද? මම ඕක ගැනත් කල්පනා කලා, ඔන්න මිනිත්තුවෙන් ආවා උත්තරේ මොකක්ද දන්නවද කොහෙත්ම බෑ... කියන එක තමයි උත්තරේ
ඒකට හේතු දක්වන්නම් වෙන පෝස්ට් එකකින්,මොකද මම දැන් කියන්නේවෙන මාතෘකාවක් ගැනනේ..
 ඇත්තටම මට මේක තවම ප්‍රශ්නයක් ඔය හෝමෝන දෙක නැති උනොත් ඇත්තටම අපිට කෙනෙක්ට ආදරය කරන්න හිතෙන්නෙම නැති වෙයිද?? ප්‍රායෝගිකව කරලා බලන්නයැ මොකද උත්තරේ ඕනි උනාට. ඉතින් මම මේ ගැන ටිකක් දන්න කියන කෙනෙක් එක්ක කතා කරලා පෝස්ට් එකක් දාන එක හොදයි කියලා මට හිතෙනවා. කොහොම උනත් මට දැනට තේරුම් ගියපු දේ තමයි ඔය හෝමෝන දෙක මුහුදක්නම්, ආදරය කියන්නේ ඔය මුහුදෙන් වතුර අරන් ලේවායක හදන ලුනු දාලා ගෙදරක හදන කරියක් වගේ කියන එක. මට හොදටම තේරුම් ගන්න පුලුවන් දැනට එච්චරයි.


ප.ලි.
 මේ පෝස්ට් එක දැම්මේ ලිව්ව හින්දා, මට මේක අසම්පූර්ණයි වගේ දැනුනට ඒක සම්පූරණ කරන්න තේරෙන්නේ නෑ. නමුත් මේකත් අවුලක්ම නෑ කියලා හිතුන හින්දා ඔන්න මම මේක දානවා. කියවලා බලලා ඔයාලට හිතෙන දේ කියන්නකෝ..