තනිකම.....

යාළුවෝ ගොඩාක් මැද හිටියත් මම තනිවෙලා වගේ දැනෙනවා.
ගෙදර හැමෝම හිටියත් මට තනිකමක් දැනෙන්නේ ඇයි කියලා මට හිතාගන්නවත් බෑ.
ඔයා නැති හැම වෙලාවකම මට තනිකමක් දැනෙනවා.....
                ඔය තමයි අපේ පරම්පරාවේ තනිකමේ අර්ථකථන, ඕකට ඉතින්  තව වෙනස් විදි කිහිපයකුත් තියෙන්න පුලුවන්. ඔය කොහොම උනත් තනිකම කියන දේ මොන තරම් සාදාරණද කියන එකනම් මට අද ප්‍රශ්නයක් උනා.
ඉතින් ඔන්න අහන්නකෝ කතාව..
මම අද ගියා ඉන්ටර්විව් එකකට. ඉතින් දුන්නා පේපර් දෙකක්, දෙකම ලිව්වා උණු කිරි සහ ඇල් ජලය වගේ. ඊට පස්සේ පොරක් ඇවිත් පේපර් ටික අරන් ගියා, ඒ ටික ඉක්මනට බලලා අපි පිලිවෙලට ඉන්ටර්විව් එකට ගන්නවා කියලයි මිනිහා ගියේ. ඉතින් අපිත් බලන් හිටියා පැය දෙකක් විතර...


ඔය පැය දෙකේ පළවෙනි විනාඩි 10ය ගෙවෙනකොට මට දැනුනා මාර පාළුවක් මම ඉතින් ඒ වෙලාවේ හිතාගත්තා මේකට වෙන්න ඇති නියම තනිකම කියන්නේ කියලා. ඒ උනාට මට තවත් විනාදි 10ක් යන්න කලින් ඕක තනිකම නෙමෙයි කියලා හිතුනා එහෙම උනේ. මගේ ලඟ තිබුන කොල කෑල්ලක පෑනෙන් බලි රූප අදින්න ගත්තම ඒක නැති උන නිසයි. ඉතින් දැන් මට තනිකම කියන්නේ මොකක්ද කියන එක අත්හදා බලන්න ආශාවක් ඇති උන හින්දා මම ඊලඟට පෑන සහ කොලය ඇතුළු මගේ සියළුම උපකරණ ටික බෑග් එකට දාලා ඒක පැත්තකින් තිබ්බා ඔන්න දැන් ආපහු තනිකම තියනවා කියලා මට දැනෙන්න ගත්තා.....


ඒකත් විනාඩි 3ක් විතර ඊට පස්සේ ඇස් දෙකට පේන දේවල් ගැන කල්පනා වෙනකොට ආයෙමත් එතන තනිකමක් නෑ කියලා හිතුන නිසා ඇස් දෙක පියාගත්තා. ෂහ්! දැන්නම් හරි මේක තමයි තනිකම කියලා හිතාගෙන ටික වෙලාවක් ගියහම අපේ ගෙදර තියන ලී බඩු වල අද උදේ ආපු බස් එකේ රූප මගේ හිතේ ඇදෙන්න ගත්තා. ඔන්න ඒ වෙලාවේ තමයි මට ඌරුජුවල් නැග්ගේ. යකෝ තනිකම ඇත්තටම හොයන එක මොන තරම් අමාරුද කියලා. ඇත්තටම කිව්වොත් මට පැය දෙකම තනිකම කියන්නේ මොකක්ද කියලා කල්පනා කරන්න ගියාම ඇත්තටම තනිකමක් දැනුනෙම නෑ.


ඒ උනාට මට ඉක්මණින්ම කල්පනා උනා බොරුවක් ඇත්ත කරන්න බැරිබව. මම කලින් කියපු විදිහට හැඟීම් කියන්නේ බොරුවක් නේ. ඉතින් අපි ඔව්වට පදනම් මොන තරම් තර්කාණුකූලව හෙව්වත් ඔය ටිකම තමයි කියලා මට තේරුම් ගියා.


ඇත්තටම කිව්වොත් මේ ලෝකේ එක දවසක් හරි ජීවත් උන මිනිහෙක්ට අවුරුදු සීයක් උනත් තනිකමක් දැනෙන්නේ නැතිව ඉන්න පුලුවන්. ඒ උනාට අවුරුදු 100ක් ජීවත් උන මිනිහෙක්ට එක තත්පරයකුත් ඇති හැඟීම් වලට වහල් වෙලා තමන් තනි වෙලා කියලා හිතන්න. ඉතින් ඇත්තටම මට ඕනිනම් තනිවෙලා කියලා හිතන්න මට ඒක මේ වෙලාවෙම හිතාගන්න පුලුවන්. ඒ වගේම හිරකාරයෙක්ට තමන් තනිවෙලා නෑ කියලා හිතාගෙන අවුරුදු 100ක් උනත් ඉන්නත් පුලුවන්. ඔන්න ඕකයි මට කල්පනා උන ඇත්ත.


ප.ලි.


ඉතින් අපි ආදරේදී සුන්දර වචනයක් විදිහට වෙනත් කතා වලදී දුක්බර වචනයක් විදිහට ගන්න තනිකම කියන වචනයට තේරුමක් වත් නෑ කියලා හිතුනම මටත් ටිකක් විතර අප්සට් වැඩක් වගේ කියලා නම් හිතුනා. ඒත් ඉතින් මේ අහින්සක මම මොනවා කරන්නද?