මතක සැමරුමක්....

මේක පොඩි ඔට්ටුවක් නිසා මම ලියපු නිසඳසක්, 
          මම කියන්නම්කෝ මොකක්ද ඔට්ටුව කියලා. මම සාමාන්‍යය පෙළ ලියන කාලේ හිටියේ පාසලේ නේවාසිකාගාරයේ, ඉතින් ඕකේ තිබ්බා බිත්ති පුවත්පතක්, ඕක යාවත්කාලීන වෙන්නේ වාරයකට සැරයයි.
මුළු නේවාසිකාගාරයේම ළමයි 100කගෙන් විතර ලිපි අරගෙන තෝරාගත් ලිපි 12යි ඒකේ දාන්නේ. 
ඔකට ඉතින් ලිපියක් දාගන්නවා කියන එකත් ටිකක් අමාරු වැඩක් උනත්, මම නේවාසිකාගාරයේ හිටිය අවුරුදු 5 ඇතුළත මගේ ලිපි 10ක් විතර ඕකේ දාලා තිබ්බා. 
ඕක ඉතින් හොස්ටල් එකනේ එතකොට පොඩි පොඩි නීති සීමා තියනවා, ඒ සීමා ඇතුළත ඉදන් ලියන්න ඕනි ලියන හැමදෙයක්ම. ඔතන දාන ලිපි දෙමව්පියෝ බලන නිසා ආදරය කියන මාතෘකාව තහනම් මාතෘකාවක් ලිපි ලියන්න. 
ඉතින් මොකක්ද කියන්නම්කෝ ඔට්ටුව.,,
13 වසරේ අයියලා සෙට් එක මට කිව්වා උඹේ ලිපි තමයි මේකේ වැඩිපුරම දාලා ඇත්තේ හා පුලුවන්නම් අන්තිම ලිපිය හැටියට හොද ආදරය ගැන කියවෙන වල් ලිපියක් දාලා පෙන්නපන් පුලුවන්නම් කියලා.
ඉතින් මමත් හා බලමුකෝ කියලා ශේප් උනා. එතකොට මගේ දැන් තියන ප්‍රේමය ගැන ආකර්ශණයක් ඇතිවෙමින් තිබ්බ කාලේනේ. ඉතින් මගේ ඔලුවට ඔය වගේ නිසඳෙස් කීපයක්ම ඇවිත් තිබ්බත් ඔව්වට බිත්ති පුවත්පතට දාන්න අවසර ගන්න වෙනවනේ නේවාසිකාගාර පාලකතුමාගෙන්. අන්තිමේට මම තීරණය කලා ලිපියක් ලියලා පස්සේ ඔය දේ ගැන කල්පනා කරලා බලන්න.


ඔන්න ඉතින් මම ඒක දාන්නම් මේක ටිකක් දුර්වලයි කියලා මටත් දැන් හිතෙනවා නමුත් මම මේක ලිව්වේ 11 වසරේදී නේ, වෙනස් කලොත් වැඩක් නැතිවෙයි කියලා හිතුන හින්දම මම ඒක ඒ විදිහටම දානවා.
ඔන්න එහෙනම් කියවන්නකෝ මගේ පෙරළිකාර ලිපිය... :D








...මගේ කුළුඳුල් ප්‍රේමය...
ටියුටරියේ මුව අභිමුව දසන් විදහා සිනාසුන නුඹ
මගේ සිත්මල ඔකඳ කරමින් මගේ අසලම රැඳී සිටි නුඹ
මගේ පපුවේ රෝම පිරිමැඳ මගේ සවනට රහස් කී නුඹ
නුඹේ සියුමැලි ළපටි බඳ වට මගේ දෑඟිලි වෙලාගත් නුඹ


දොළහෙ කණිසම වදින විටදිත් මගේ තුරුළෙම රැදී සිටි නුඹ
මගේ සයනයේ මගේ උරමත නිමක් නොමැතිව සුසුම් හල නුඹ
මගේ දෙතොලේ උණුසුමෙන් නිති මගේ පහසම සොයා ආ නුඹ
මගේ අදිටන මගේ අරමුණ මටත් වැඩියෙන් අගය කළ නුඹ


මගෙන් පුද ලද නුඹේ පහසින් දිරිය ගෙන නිති ලොව දිනමි මම
මගෙන් පසු නුඹ තවත් කෙනෙකුට උරුමකරන්නේ කෙළෙසකද මම
වසර පුරාවට මාව සැනසූ මගේ කුළුඳුල් ප්‍රේමියේ මම 
සමුගනිමි මම අවසරද මට නුඹයි මාගේ විඳ්‍යාව පොත......


ඉතින් ඔන්න ඕකයි ලිපිය. මම තමයි ඒ වාරේ බිත්ති පුවත්පතේ කතෘ, මම ඉතින් ඔය ලිපියත් ඇතුළුව අනිත් ලිපි 11ත් අරගෙන ගියා නේවාසිකාගාර පාලකගෙන් අවසර ගන්න. ෆයිල් කවරයේ අන්තිමේටම මගේ ලිපිය දාගෙන ගියේ ටිකක් බයටත් එක්ක. කොහොම හරි අනිත් ලිපි 11ම බලපු නේ.පා. (පොර මාත් එක්ක ටිකක් වලි) ඒ කොළේ අනිත් පැත්ත හරවලත් බලලා මගේ නම කියලා ..........  කාගෙද මේ ලිපිය??
මගේ සර්.,, ඒ මගේ උත්තරේ.
හ්ම්.. මමත් දැක්කා දවස් දෙක තුනක්ම විඳ්‍යාව පොත පපුව උඩින් තියාගෙන නිදාගෙන ඉන්නවා,,,, මේක දානකොට අන්තිම පේලිය highlight කරලා දාන්න කියපි.
ඔන්න ඔය විදිහට කොහොම හරි මම ඔට්ටුව දිනුම්...








ප.ලි.
කොහොම උනත් මම හොස්ටල් එකෙන් අස්වීමේ සහතිකය ගන්න යනකොට ඒ ලිපිය නැතිවෙලා.
කොහොමහරි ඒක මාස 3ක් බිත්ති පුවත්පතේ තිබ්බා, ආපු ගියපු දෙමව්පියන්ගේ මූණු හිනාගස්සන්නත් සමහර අයගේ මූණු බෙරි කරවන්නත් ඒකට හැකි උනා. ආහ්! තවත් එකක් පොඩි කාලෙ ඉදන්ම තහනම් දේවල් ඒ සීමාවන් ඇතුළෙම ඉදන් කරලා පෙන්නන ආශාවක් මට තිබුනා, ඒක තවමත් තියෙනවා... තව දෙයක් මගේ පපුවේ රෝමනම් තිබ්බේ නෑ ඒ දවස් වල :D