දුලා..... 2 දෙවන කොටස

ෂමිල කියන්නේ මගේ ජීවිතේ මම දැකපු අවංකම, අහිංසකම සහ මෝඩම කොල්ලෙක් කිව්වොත් හරියටම හරි කියලයි මට හිතෙන්නේ..  ඔහුගේ ලොකුම දුර්වලතාවය තමයි ආදරය කියන්නේ. ආදරය කියන්නේ භයානක ආයුදයක් වගේ දෙයක් සතුරෙක්ට ඒ ආයුදය දුන්නොත් මොනවා වෙයිද? කවුරුත් හිතලා එහෙම කරන්නේ නෑ. නමුත් ගොඩ දෙනෙක්ට පස්සේ තමයි තේරෙන්නේ අපි ආයුදය දුන්නේ කාටද කියලා.


වසර 5කට පෙර
   මේක ලංකාවේ වැඩිය කතාබහට නොවන නගරයක ඒ තරම්වත් කතාබහට ලක් නොවන ගම්මානයක්. ගමේ ඕනිම කෙනෙක්ගේ හිත දිනාගත්තු බොහෝම ගුණ යහපත් තරුණයෙක් තමයි ෂමිල කියන්නේ. හැමදාම පාසල් යනකොට, ආපහු එනකොට දකින පුංචි සුරංගනාවියකට ෂමිලගේ හිත ඇදිලා ගිය හේතුව මහා අරුමයක් නෙමෙයි. කොහොම උනත් මේ සුරංගනාවිගේ හිතත් ෂමිලගේ පැත්තට ඇදෙමින් තිබුනේ ජීවිතයේ කිසිම වරෙක නොලබපු ආදරයක් බලාපොරොත්තුවෙන්. අවසානයේ ෂමිල තමාගේ ආදරය දිනාගත්තේ දහසක් අනාගත සිහින දකිමින්.
       මේ පොඩි කෙල්ලට කිසිම තේරුමක් නෑ තමන් කරන දේවල් ගැන, නමුත් ෂමිල ට තේරුනත් තමන්ගේ විභාගය ගැන, ඔහුත් කිසිදාක නොලබපු ආදරයක් වෙනුවෙන් කැපවුණා මිසක් තමන්ගේ විභාගයට සූදානම් උනේ නෑ. කොහොම උනත් උසස්පෙළ විභාගය ෂමිල ගේ ජීවිතයේ ලබපු එකම පරාජය කියලයි ඔහු හිතුවේ. ඔහු දන්නා නිසා තමන්ට වෙච්ච දෙය එයාගේ සුරංගනාවියටත් ඒ දේම වෙයි කියන බයට ඔහු හැමදේම ඇයගේ සාමාන්‍යය පෙළ විභාගයට කළින් ඇයට ඒක තේරුම් කරලා දීලා නැවැත්තුවේ ඇත්තටම ඇයට තිබුණ ආදරය නිසාම වෙන්න ඇති. කොහොම උණත් ඇයට එහෙම ඉන්න එකක් වටිනාකමක් තේරුනේ නැතත් ඔහුගේ පෙරැත්තය නිසාම ඇයත් හැම සම්බන්ඳයක්ම නවත්තලා සා.පෙ. විභාගයට මුහුණ දීලා. කන්ද උඩරට ජනප්‍රිය බාලිකා පාසලකට එන්න අවස්ථාව උදා කරගත්තා.
      මොන තරම් ඇයට යහපතක් කරන්න හිත හදාගත්තත් ෂමිලට මේ දුරස් වීම දරාගන්න අමාරු උනා. නමුත් ඇයට ඒ කිසිවක් පෙන්නුවේ නැත්තේ එයින් ඇයගේත් හිත් රිදෙයි කියන බයට. ඇය පාසලට ගියාට පස්සේ ඔහු දවස් ගාණක් මහන්සි වෙලා කුඹුරු වැඩ කරලා ඇයට ජංගම දුරකථනයකුත් අරන් දුන්නා. ඉතින් මේ අහිංසක ප්‍රේමවන්තයෝ දෙන්නා සතියකට සැරයක් දුරකථනයෙන් කථා කලා. ඒ හැම කථාවක්ම ඉවර උනේ පොඩි ඉකිබිඳුමකින්.


දුෂ්ඨයාගේ පැමිණීම
          මේ අලුතෙන් ආපු සුරංගනාවි ගැන තවත් ඇස් දෙකක් ඒ වෙනකොටත් යොමු වෙලා තිබුණා. ඇය දුරකතනයෙන් කතා කරලා අඩනකොට ඔහු හිතුවේ ඇය ගෙදර අය මතක් වෙලා අඩනවා කියලා. ඔහුගේ හිතෙත් රහසේම සෙනෙහසක් මෝදු වෙමින් තිබුනා. නමුත් ඔහු තරමක ආඩම්බර කාරයෙක් නිසා කිසිම සිතුවිල්ලක් පිටට පෙන්නුවේ නෑ. ඔහු හැම විටම ගෑණු දැරිවියකට යමක් කියන්න කලින් දහස් වරක් හිතන කෙනෙක් උනත් මේ පුංචි කෙල්ලට නිකරුනේ සැර දැම්මා. ඇයව අඩන තරමට බය කලා.
      ඉතින් ඔහොම යනකොට දවසක් මේ අය ඉන්න බෝඩිමේ ඇන්ටි එයාලව කානිවල් එකකට එක්කරගෙන ගියා. ඇන්ටිගේ දුවගේ පෙරැත්තය හින්දම වේගයෙන් කැරකෙන සමනළ යානයේ යන්න හැමෝටම අවසර දුන්නා. ඔතනදී අහම්බෙන් උනත් අපේ පුංචි සුරංගනාවිට වාඩිවෙන්න ඉඩ තිබුනේ අර හැමදාම ඇයට සැර දාන බය කරන නපුරගේ එහා පැත්තේ විතරයි. සමනළයානය වේගයෙන් කැරකෙනකොට බයට ඇයට අල්ලා ගන්න තිබුනෙත් අර නපුරගේ අත විතරමයි.
              ඇය ක්‍රමයෙන් යානය වේගවත් වෙනකොට, "අයියේ මම පොඩ්ඩක් අතින් අල්ලා ගන්නද කියලා ඇහුවා" මොන තරම් නපුරු විදිහට හිටියත් ඒකට එපා කියන්න තරම් හිතක් ඔහුට තිබුනේ නැති නිසා ඔහු නිශ්ශබ්ඳව හිටියා. මුළින් අතින් අල්ලාගෙන හිටි ඇය ටිකකින් තම මුහුණම තමා අකමැතිම පුද්ගලයාගේ පපුවේ සඟවා ගත්තේ සමනළයානය කිසිදා අත් නොදුටු අත්දැකීමක් නිසා වෙන්න ඇති. නමුත් මේ සිදුවීම ඔහුගේ සහ ඇයගේ හිත් සසළ කරවීමට සමත් උනා.
           වෙනදා ඔහු දැක්කාම සැඟවෙන ඇය ඉන් පසුව ඔහුව ගනන් ගත්තේවත් නෑ. වෙනදාට ඔහු ඉන්නකොට එලියටවත් නොඑන ඇය, පස්සේ ඔහුගේ ඇඟේ ගෑවෙන තරම් ලඟින් එහා මෙහා යෑමට පටන් ගත්තා, ඔහු මොනවා හරි කිව්වොත් වෙනදා තරහෙන් පුපුරන ඇස් පස්සේ  කඳුළින් පිරෙන්නට උනා. කොහොම උනත් ඇයගේ හිතේ දෙවෙනි වරටත් යමක් ඇතිවෙමින් තිබුනා.


ආදරයේ නාමයෙන්
         මේ අතරේ ෂමිලටත් යම් වෙනසක් තේරෙමින් තිබුණා. වෙනදාට ඉවරයක් නැතිව දොඩමළුවන ඇගේ මුව ගොළුවන බවක් ඔහුට දැනුනා. නිවාඩුවට ගෙදර එනකොට ඔහුට එන්න කියන ඇය තනියම එන්න පටන් ගත්තා. මෙසේ දහසක් දේ උනත් ඔහුගේ හිත් වෙනස් උනේ නෑ. ඔහු පුරුදු විදිහටම ඇයට හැම විදියකින්ම උපකාර කලා. මේ හැම දෙයක්ම ඇයට දැනුනේ කරදර විදිහටයි, අවසානයේ බොලඳ බස් තෙපළූ ඒ මුවින්ම ෂමිලට රස්සාවක්වත් නැති නිකමා යැයි කියන්න තරම් නපුරු උනා. ආදරයේ නාමයෙන් ෂමිල ඒ සියල්ල විඳ දරා ගත්තා. ඔහු ඒත් සිතුවේ ඇය තමන්ට ආදරය කරන නිසා තමා දිරිගන්වන්නට එහෙම කියනවා කියලයි.

එනිසාම ඔහු පොලීසියට බැඳුනා, ඇය කිව්වා ඇය පොලිස් කාරයන්ට කැමති නැති බව ඔහු පොලිස් සේවයෙන් දහසක් පුද්ගලයන්ට වැඳ අවසර ගෙන ඉවත් උනා. පස්සේ ඔහුට ඇත්ත තේරෙන්න ගත්තා. ඇය ආදරයේ නාමයෙන් තමාව රවට්ටන බව ඔහුට තේරුම් ගියා. තමාගේ ආත්ම පරිත්‍යාගයෙන් මලක් වගේ බලා ගත් ඇයම, පිටුපෑ බව ඔහුට තේරුම් ගියා. නමුත් ඔහුගේ ආදරයෙන් පිරුණු හිතට ඇයට වෙර කරන්නට බැරි උනා.
         ***************
   ඇයගේ හිතේ දුෂ්ඨ ආගන්තුකයා පෙරළියක් කර තිබුනා, ඇය ඔහු කතාකරන හැටි, කළාතුරකින් සිනාසෙන හැටි, උගත්කම, මිළමුදල්, බොහෝම නපුරු විදිහට රඟපෑවත් පොඩි ළමයෙක් වගේ හැඟීම්බර හිත, ෂමිලත් එක්ක සංසන්දනය කලා, ඒ හැම දෙයකින්ම ආගන්තුකයා  ඕනිවටත් වඩා ඉස්සරහින් හිටියා, නමුත් ඇය වැදගත්ම ආදරය, සෙනෙහස දෙක සංසන්දනය කරලා බැලුවේ නෑ..


අවසානය
      අන්තිමේදී දුෂ්ඨයාට නළුවා හම්බ උනා, නළුවාගේ ආදරය දුෂ්ඨයාගේ ඇස් වල කදුළු පුරවන්න තරම් ප්‍රභල උනා, හිතේ ඇඳිලා තිබ්බ සුරඟන රූපය බිඳිලා ගියා, ඔහුට අවසානයේ දැනුනේ []වාසනාවන්ත ආදර කථාවක ඉස්සරහට දාපු [අ] අකුරක් උනා කියන හැඟීම විතරයි. අන්න ඒ හැඟීම නතර කරගන්න ක්‍රමයක් නැති හින්දම, ඔහුගේ ජීවිතයේ දැකපු අහිංසකම, අවංකම, ආදරවන්තයාට පිදුමක් විදිහටයි ඔහු මේ කතාව ලිව්වේ.


ප.ලි.
   මම තේරුම් ගත්ත විදිහට ලෝකේ කිසිම කෙනෙක් හැඟීම් නිසා කරන දේවල් වලට වැරදි කාරයෙක් වෙන්නේ නෑ, කෙනෙක් හැඟීම් නිසා යමක් කරනවා කියන්නේ හැම වෙලාවෙම ඔහුට හෝ ඇයට තමා සාදාරණ බව පෙන්නන්න දහසක් හේතු ඉදිරිපත් කරන්න පුලුවන්. ඒවා බොරු උනා කියලා කිසිම වෙලාවක ඔහු හෝ ඇය වැරදි කරුවෙක් කියන්න එපා, මොකද ඒ හැම වෙලාවකම, හැම හේතුවකින්ම ඔහු හෝ ඇය තමන්ටම නිවැරදි වෙලා ඉවරයි.
-----------------------------------------------------------------------------
ඉරක් ගහලා මොකක්ද දන්නවද කියන්න යන්නේ... ඔය සුරංගනාවී කියලා හිතපු දුලා දැන් ආයෙත් මට මැසේජ් එවනවා. එයා කියනවා දහසක් කරුණු එයා සාදාරණයි කියන්න. ඉතිං ඒ නිසයි මගේ පසු වදන ඔය උඩ විදිහට දාන්න තීරණ කලේ....